Op pagina 166 van het boek staat deze foto uit 1942 van een schoolklas uit Enschede. Volgens Rob van der Hal uit Israël zijn de namen uit het fotobijschrift niet geheel correct. Zo zouden de namen van o.a. Meta Overweg en Maja Frankenhuis niet naar de juiste personen verwijzen.
De namen zijn verstrekt door het Joods Historisch Museum en worden ook genoemd in het boek van Paskamp en Paskamp – van Santen (Kinderen van de rekening, 2001). Wij zouden heel graag aanvullingen en verbeteringen willen ontvangen. Graag reacties via de pagina Contact.
Het bureau Militair Gezag is in 1943 opgericht in Londen. Van 1944 – 1946 bestond er in bevrijd Nederland Militair Gezag in afwachting van een democratisch gekozen regering. De geschiedenis van het Militair Gezag (MG) in Nederland begint op 14 september 1944. Dat is niet de geschiedenis van één man, maar het toeval wil dat dat begint met een jonge liaison officer die met de Amerikaanse bevrijders is meegetrokken: Ben van Hasselt.
De geschiedenis van het Militair Gezag in Nederland begint op 14 september 1944. Niet alle geschiedenisboeken vinden Ben van Hasselt belangrijk genoeg om te vermelden. Hij is (toevallig) wel de verbindingsofficier die in het smalle strookje bevrijd Nederland de eerste officiële taken uitvoert ‘uit naam der Koningin’. Dat begint op 14 september 1944 om 14.00 uur met de benoeming van de nieuwe burgemeester voor bevrijd Maastricht.
De eerste officiële geschiedschrijving van het Militair Gezag begint met een boek samengesteld door het Afwikkelingsbureau Militair Gezag.
In oktober 2013 is een boek verschenen van Antoon Meijers over de geschiedenis van het mijnenruimen in Nederland. In het boek “Achtung Minen – Danger Mines”, verschenen bij uitgeverij Aspekt, wordt ook de rol van Ben van Hasselt beschreven bij het tot stand komen van de Mijn- en Munitie Opruimingsdienst.
Ron van Hasselt in 2011 voor de deur van Gunterstone Road 79. Zijn ouders hebben hier in 1940 een tijdelijk adres gevonden voor hun eerste dagen in Londen..
(foto Marjolijn Rüphan)
In de loop van 1942 werd de bewegingsvrijheid voor Joden steeds verder beperkt. Ze mochten bijvoorbeeld niet meer naar musea, bioscopen en andere openbare gelegenheden. Ook parken en groenstroken waren verboden voor Joden. Ze mochten thuis zitten, na 8 uur ‘s avonds niet meer op straat komen, niet meer op bezoek bij niet-Joodse vrienden en kennissen en ze mochten alleen op bijzondere tijden naar winkels.
De schilder Jan Stuiver was een jeugdvriend van Ben van Hasselt. Hij schilderde veel landschappen en stadsgezichten in hun geboortestreek, het hogeland van Groningen.
Medevluchtster Loes Spaander illustreerde voor de in Engeland uitgegeven ‘Vrij Nederland’
Blijkens de transportlijsten had Simon van Hasselt de twijfelachtige eer aangesteld te zijn tot wagonleider van de tweede veewagen in het transport van 9 februari 1943. Dat was het transport van Westerbork naar Auschwitz waar hij met zijn hele gezin is vermoord.
“In het zwijgen, zoals ik dat heb ervaren, zit een dwingende implicatie, namelijk ‘je weet toch wat er is gebeurd!’ En daarin zit een contradictie. Als ‘we’ niet willen vertellen wat er is gebeurd, hoe kunnen we dan verwachten dat ‘men’ het weet?” (uit: ‘De oorlog van mijn vader’
In februari 2013 zijn in Gouda zogeheten struikelstenen geplaatst ter nagedachtenis van de aldaar weggevoerde Joden. Aan de Oosthaven is ook een struikelsteen geplaatst voor Kaatje van Hasselt Bernard, de moeder van Ben van Hasselt. Meer informatie op www.goudsmetaheerhuis.nl.